Ο θρήνος είναι μια φυσιολογική απάντηση του ανθρώπου στην απώλεια.
Απώλειες στην ζωή μας υπάρχουν πολλές όπως αυτή ενός αγαπημένου προσώπου, μιας σχέσης , ενός κατοικιδίου, μιας δουλειάς, του τρόπου ζωής μας εξαιτίας κάποιας ασθένειας ακόμα και η απώλεια ενός κομματιού του εαυτού μας μετά από ένα τραυματικό γεγονός.
Ο επίμονος θρήνος, οδηγεί σε μια περίοδο πένθους η οποία αποτελείται από πέντε βασικά στάδια . Ο άνθρωπος μένει σε κάθε ένα από αυτά, όσο εκείνος νιώθει και πολλές φορές μεταπηδά από ένα στάδιο σε κάποιο άλλο χωρίς απαραίτητα να κρατάει την σειρά τους.
Μια ματιά στην διαδικασία του πένθους
Σοκ και Άρνηση είναι το στάδιο κατά το οποίο ο άνθρωπος που θρηνεί, αρνείται την πραγματικότητα που σαν εισβολέας τον έχει απειλήσει. Π.χ. Εάν ένα αγαπημένο μας πρόσωπο διαγνωσθεί με μια επικίνδυνη νόσο, η πρώτη, αυθόρμητη αντίδρασή μας θα ήταν να αμφισβητήσουμε την διάγνωση ή τον γιατρό. Το στάδιο αυτό θεωρείται χρήσιμο για την ψυχική διαδικασία του πένθους γιατί βοηθά τον άνθρωπο να απαλύνει τα δυνατά συναισθήματα που τον κατακλύζουν και να αντέξει την δύσκολη πραγματικότητα.
Θυμός είναι το στάδιο κατά το οποίο ο άνθρωπος αρχίζει να συνειδητοποιεί την πραγματικότητα και τότε κυριεύεται από θυμό. Ερωτήσεις όπως «Γιατί σε μένα», «Πού είναι ο θεός και δεν με προστάτευσε» είναι συχνές. Συναισθήματα όπως η απελπισία (η ζωή μου δεν έχει νόημα), η μοναξιά (κανείς δεν είναι εδώ για εμένα) είναι κυρίαρχα.
Είναι πολύ σημαντικό σε αυτό το σημείο της διαδικασίας του πένθους να αφήσουμε τον άνθρωπο να εκφράσει τον θυμό και να μην τον καταπιέσει. Έρευνες έχουν δείξει ότι όσο περισσότερο εκφράζουμε τον θυμό, τόσο πιο γρήγορη είναι και η ίαση. Ο θυμός απέναντι σε μια κατάσταση ή σε ένα άτομο, μας βοηθά να ξανασυνδεθούμε με τους ανθρώπους και να απεγκλωβιστούμε από την αίσθηση της μοναξιάς.
Διαπραγμάτευση είναι το στάδιο που εμπεριέχει την ψεύτικη ελπίδα, μια ψευδαίσθηση ότι μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα. Διαπραγματευόμαστε την αλλαγή της επίπονης κατάστασης του θρήνου προσφέροντας κάποιο αντάλλαγμα. Πολλές φορές λέμε «θεέ μου εάν αλλάξεις αυτό, εγώ θα θυσιάσω κάτι σημαντικό για εμένα». Το συναίσθημα της ενοχής είναι επίσης ζωντανό σε αυτό το στάδιο. Π.χ. Εάν είχα πάει νωρίτερα στον γιατρό, ίσως να είχα προλάβει τα χειρότερα.
Κατάθλιψη είναι μια κοινή μορφή του θρήνου. Σε αυτήν ο άνθρωπος αισθάνεται κενός. Ζώντας στον πραγματικό κόσμο πώς είναι η ζωή χωρίς τον άνθρωπο ή την κατάσταση για την οποία θρηνεί. Απομονώνεται, χάνει την διάθεση για δράση αφού ο κόσμος γύρω του φαντάζει φορτικός.
Αποδοχή όπου τα συναισθήματα κάπως καταλαγιάζουν. Ο άνθρωπος έρχεται σε ειρήνη με την απώλειά του και αρχίζει να φαντάζεται τον εαυτό του να ξαναζεί. Βεβαίως αυτό το στάδιο εμπεριέχει διακυμάνσεις διάθεσης, μέρες άσχημες και μέρες καλύτερες. Η γενική αίσθηση όμως είναι ότι τα πράγματα και οι καταστάσεις θα βελτιωθούν.
Κάποια από τα συμπτώματα στον θρήνο είναι:
- Κλάμα
- Άγχος
- Ενοχή
- Κούραση
- Απομόνωση
- Απώλεια Όρεξης
- Σωματικοί Πόνοι
Η ψυχοθεραπεία θεωρείται χρήσιμη όταν ο άνθρωπος αισθάνεται ότι δεν μπορεί να αντεπεξέλθει μόνος του στην διαδικασία του πένθους. Π.χ. Εάν δυσκολεύεται να αντεπεξέλθει στην καθημερινότητα. Λειτουργεί ευεργετικά στον άνθρωπο που θρηνεί βοηθώντας τον να βρει υγιείς και αποτελεσματικούς τρόπους να αντεπεξέλθει στις προκλήσεις της ζωής.